De cirkel is rond. Het blijkt een spiraal. Terug bij de eerste dichtersliefde (platonisch hè): Ivanka.
Zij beet het spits af als stadsdichter die verklankt werd. “Dat gordijnen geen grens zijn” zoemt nog na, maar wordt nu overstemd door nieuwe woorden en nieuwe harmonieën.
Voor Wageningen.
Ik leerde je horen en jij mij het schrijven over je mensen, je stegen, je hotel op het plein, over ‘s nachts op de dijk, over hoe je nog jaren mijn altijd gonzende muze zal zijn. Want ik hoor je, als ik weg ben, in de ruis van de rivieren. En ik hoor je, als ik thuiskom fluist’ren met de populieren.
Lieve woorden van Ivanka de Ruijter over de stad waarin wij wonen. We nodigen de burgemeester van Wageningen uit. En ook de oude burgemeester. Iedereen moet het horen.
Ook de heerlijke klanken van Camila Scheffer, soulful ongetwijfeld.
En Jos Baggermans, onnavolgbaar ontroerend. Hij neemt gitarist Tom Bouwmeester mee. Dat wordt een prachtig construct.
Er zal jazz zijn van Eric de Zeeuw, met Koen en Christian.
We zingen Purcell, Cohen en Balkan. Bert begeleidt ons met accordeonfantasie.
Annemiek (van Vleuten), als je komt, steken we speciaal voor jou de loftrompet. Zonder trompet.
En we laten Henk het leven beschouwen.
Eigenlijk is heel lief Wageningen en wat daarmee samenhangt aanwezig.
Feestje! Stukje taart?
Hartelijke groet,
Oda, Herman en Finn
Thee en Taart voor een Tientje, en dan ook nog mooie muziek.
https://www.facebook.com/desalonwageningen
